Η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα: Η σφαγή των Χερέρο,και Ναμα : Ναμίμπια 1904 - θύματα γενοκτονίας της γερμανικής αποικιοκρατίας

Η πρώτη γενοκτονία του 20ού 

αιώνα: Η σφαγή των Χερέρο,και 

Ναμα : Ναμίμπια 1904 - θύματα 

γενοκτονίας της γερμανικής 

αποικιοκρατίας

Το Άουσβιτς της Αφρικής – 

Η άγνωστη  γενοκτονία των Γερμανών!

Δεκάδες χιλιάδες μέλη των φυλών Χερέρο και Νάμα της 

αφρικανικής χώρας εξοντώθηκαν με μεθόδους που αργότερα θα 

γίνονταν προσφιλείς στο ναζιστικό καθεστώς.

Ακόμα μία μαύρη σελίδα γερμανικής Ιστορίας, ξεχασμένη στα βαριά κιτάπια του χρόνου, διάστικτη από θηριωδίες και το αίμα χιλιάδων, έρχεται σιγά - σιγά στο φως. Με την ευαισθητοποίηση του γερμανικού λαού και τη βοήθεια θαρραλέων ακτιβιστών διεκδικεί δικαίωση και αποκατάσταση... 

Λιμοκτονούντες Χερέρο στην έρημο

Γενοκτονία

O όρος γενοκτονία καθιερώθηκε το 1943 από τον Πολωνοεβραίο 

δικηγόρο, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Γέιλ, Ράφαελ Λέμκιν 

(Raphael Lemkin) για να περιγράψει το έγκλημα της μαζικής 

εξόντωσης από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του πολέμου.

O όρος αναδείχθηκε και καθιερώθηκε λίγο πριν από τη Δίκη της 

Νυρεμβέργης.

 Αποτέλεσε ομόφωνη Σύμβαση ΟΗΕ του 1948 «για την Πρόληψη 

και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας» και από το 

1951 τέθηκε σε ισχύ στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.

Ο ίδιος ο Lemkin σε δηλώσεις του είχε αποκαλύψει ότι ως 

γενοκτονίες θεωρούσε τις σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων 

από τους Τούρκους αλλά και των Ασσυρίων Χριστιανών στο Ιράκ 

τη δεκαετία του 30.

Για να δημιουργήσει τη λέξη γενοκτονία (genocide) συνδύασε την 

ελληνική λέξη γένος και την λατινική cide (σκοτώνω).

Σήμερα η γενοκτονία ορίζεται ως εξής:

Γενοκτονία αποτελεί οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις, η 

οποία διαπράττεται με σκοπό την καταστροφή –εξ ολοκλήρου ή εν 

μέρει– μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας:

(α) Η δολοφονία μελών της ομάδας.

(β) Η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε          

μέλη της ομάδας.

(γ) Η εθελούσια επιβολή στην ομάδα συνθηκών διαβίωσης που 

αποσκοπούν στην ολοσχερή ή μερική φυσική εξόντωσή της.

(δ) Η επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση των 

γεννήσεων στο εσωτερικό της ομάδας.

(ε) Η δια της βίας μεταφορά των παιδιών της ομάδας σε μια άλλη 

ομάδα.

Υπό αυτό το πρίσμα και με αυτό τον ορισμό μπορούμε σήμερα, 

έστω και μεταχρονολογημένα, να χαρακτηρίσουμε τις διάφορες 

συστηματικές εξοντώσεις πληθυσμών,

 όπως εκείνη των χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας την 3ετία 

1894-1924,

σύμφωνα και με την πρόσφατη έρευνα των Morris-Zeevi με τίτλο

The Thirty year Genocide. Turkey's destruction of Christian 

minorities 1894-1914 (Harvard University Press, 2019),  

ως γενοκτονίες.

 

Η εξόντωση των γηγενών πληθυσμών της Ναμίμπια, αν και 

αναγνωρίστηκε ως γενοκτονία –ζητήθηκε επίσημα συγγνώμη από 

την Γερμανία– ωστόσο η τελευταία αρνήθηκε να δώσει 

αποζημιώσεις στους απογόνους των δολοφονημένων.

 

Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία στη γενοκτονία της Ναμίμπια

είναι η γενεαλογία των προσώπων, που θα τη δούμε και αργότερα,  

η εφαρμογή μεθόδων εξόντωσης, που θα επαναληφθούν ως μοτίβα 

και σε άλλα σημεία και πεδία, αλλά και η εδραίωση φυλετικών 

θεωριών που θα πλαισιώσουν ιδεολογικά το ναζιστικό καθεστώς 

τα επόμενα χρόνια.

Υπολογίζεται ότι εξοντώθηκε το 80% των Χερέρο και το 50% των 

Νάμα, και τα συνολικά θύματα της περιόδου 1904-1908, οπότε και 

έληξε η περίοδος των συγκρούσεων, έφτασαν τις 100.000.

Χερέρο και Νάμα.

Αυτές είναι οι ονομασίες των φυλών του γερμανικού 

προτεκτοράτου που λεγόταν στις αρχές του αιώνα Γερμανική 

Νοτιοδυτική Αφρική.

Χιλιάδες οδηγήθηκαν στον σφαγιασμό ενώ πάρα πολλοί ακόμη 

ιθαγενείς πέθαναν από ασιτία, δίψα, καταναγκαστικά έργα, 

βασανιστήρια, πορείες θανάτου και άλλες στερήσεις που 

υπέστησαν κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους.

ιστορικα

Όταν ακούγεται η φοβερή λέξη γενοκτονία, στο μυαλό μας έρχεται αυτόματα η γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ποντίων από τους Τούρκους . 

Ελάχιστοι γνωρίζουν για την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, πριν από όλες τις άλλες και τον παραλίγο πλήρη αφανισμό δύο φυλών της νοτιοδυτικής Αφρικής των Χερέρο και των Νάμα (ή Ναμάκα) από τους Γερμανούς.

H German South-West Africa (Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική), η σημερινή Ναμίμπια, ήταν η αποικία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στην Αφρική από το 1884 μέχρι το 1915. 

Με έκταση 835.100 km², ήταν μιάμιση φορά το μέγεθος της ηπειρωτικής Γερμανικής Αυτοκρατορίας. 

Μετά τον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή διοικείται από την Ένωση της Νοτίου Αφρικής (μέρος της Βρετανικής αυτοκρατορίας) και ονομάσθηκε Νότιο-Δυτική Αφρική, κατόπιν εντολής της Κοινωνίας των Εθνών.

 Έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1990 και ονομάσθηκε έκτοτε Ναμίμπια.

Ποιοι ήταν οι Χερέρο πριν από τη Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική;

Οι Χερέρο ήταν μια φιλήσυχη φυλή νομάδων κτηνοτρόφων οι οποίοι από το 17ο αιώνα κινούνταν μεταξύ της σημερινής Αγκόλα, Μποτσουάνα και Ναμίμπια. 
 
Ζούσαν μια ήρεμη ζωή μέχρι το 19ο αιώνα, όταν άρχισαν τις εχθροπραξίες με μια άλλη αφρικανική φυλή η οποία εισέβαλε στα μέρη τους από τα νότια, τους Νάμα. 
 
Οι Νάμα ήδη είχαν έρθει σε επαφή με δυτικούς εμπόρους και είχαν οπλιστεί εξοβελίζοντας τους Χερέρο από τα μέρη τους.

Σύντομα μια άλλη γνωστή μας πολεμόχαρη φυλή, αυτή των Γερμανών λευκών αποφάσισε στα τέλη του 19ου αιώνα να κατακτήσει ένα κομμάτι της περιοχής με το ετσιθελισμό που διακρίνει πάντα τους αποικιοκράτες αυτής της γης και την ονομάσει Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική.

Ακολούθησαν 35χρόνια σκληρής γερμανικής αποικιοκρατίας, με τον πληθυσμό των Χερέρο και τον Νάμα να αποδεκατίζεται. 

Από το 1884 έως το 1919, το 80% των Χερέρο και το 40% των Νάμα είχαν πέσει νεκροί.

Η ζωή στην Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική

Η Γερμανία έγινε ενιαία κρατική οντότητα μόλις το 1871, πολλούς αιώνες αργότερα σε σχέση με τις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις της Αγγλίας και της Γαλλίας.

Τα γερμανικά κρατίδια όμως, με πρώτη και καλύτερη την Πρωσία είχαν δημιουργήσει προηγουμένως μια ”κοινή ταυτότητα” και κουλτούρα για τα γερμανικά φύλα της περιοχής.

Είχαν ”ένα κοινό ηρωικό παρελθόν”, μια αντίληψη ανώτερης και αγνής φυλής των γερμανόφωνων λαών.
 
Αυτό δημιούργησε στο μυαλό της νεοσύστατης γερμανικής χώρας, από νωρίς, το φαντασιακό πως είχαν μια αποστολή σε αυτή την ζωή ..


Να δείχνουν πόσο ανώτεροι είναι όσο το δυνατόν συχνότερα στους πιο αδύναμους αυτής της γης… 
 
Αυτή η αντίληψη τους οδήγησε σε 2 παγκόσμιους πολέμους.


Όχι πως οι Άγγλοι και οι Γάλλοι ήταν καλύτεροι στο θέμα της αποικιοκρατίας  αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε και με ένα συμπλεγματικό κατακτητή, ο οποίος προσπαθεί να αποδείξει σε όλους και κυρίως στα ανταγωνιστικά αποικιοκρατικά κράτη πόσο στιβαρός είναι.

Το αναμενόμενο ήταν να γίνεται απίστευτα σκληρός στην καθημερινότητα. 

 
Άλλαξε το τρόπο ζωής των φυλών. 

Έντυσε τις γυναίκες με βικτωριανά ρούχα από την κορφή ως τα νύχια και τους άνδρες με στρατιωτικά ρούχα ώστε να μάθει στις μεν σεμνότητα και στους δε πειθαρχία.

Η φυλή αυτή για αιώνες κυκλοφορούσε σχεδόν γυμνή από περιοχή σε περιοχή, λάτρευε δικούς της θεούς και χόρευε για εκείνους μιμούμενη τις κινήσεις των ζώων ξαφνικά βρέθηκε ντυμένη με ρούχα μακριά, δυσκολοφόρετα, που δεν επέτρεπαν, όχι να τρέξεις, έπρεπε να μάθεις να περπατάς εκ νέου με έναν κομψό βηματισμό. 

Εκατοντάδες χριστιανές γυναίκες δέχτηκαν να κάνουν το μακρύ ταξίδι στην Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική για να διδάξουν ”στις μικρές μαύρες αμαρτωλές” το πώς να κρύβουν το σώμα τους κάτω από βαριά φορέματα και να συμπεριφέρονται κομψά και να λατρεύουν τον Θεό των λευκών.

Οι άνδρες, ντυμένοι με στρατιωτικές στολές έπρεπε να μάθουν να ζουν όπως ένα ”καλός Γερμανός πολίτης”, χωρίς βέβαια θεωρούν τους εαυτούς τους ίσους με τους λευκούς Γερμανούς πολίτες. 

Έπρεπε με κάποιο τρόπο να προσαρμοστούν για να τους ανέχονται οι λευκοί η οποίοι δεν ξεπερνούσαν τους 2.600 κατοίκους σε μια χώρα η οποία είχε την μισή έκταση της Γερμανίας.

Ένα τεράστιο ανθρώπινο λούνα παρκ, όπου ελάχιστοι άνθρωποι,συμπεριφέρονταν στις φυλές όπως τα μωρά στις κούκλες. 

Τους έντυναν, τους ξέντυναν, τους μάθαιναν τρόπους και τους κακομεταχειριζόταν αν ”δεν υπάκουαν ”ή ακόμα και όταν υπάκουαν.

Η ειρωνεία σε αυτή την ιστορία είναι πως οι Γερμανοί αντέγραφαν, ένα κατά την γνώμη τους πετυχημένο μοντέλο ζωής, το οποίο ήταν αγγλικό ενώ η ίδια η Αγγλία ασφυκτιούσε μέσα σε αυτό. 

Η βικτωριανή εποχή ήταν για την ανώτερη τάξη μια περίοδος αυστηρού savoir -vivre. 

 Είχε πολλές ετικέτες ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας. 

Οι άνθρωποι που το δημιούργησαν δεν μπορούσαν να το ακολουθήσουν και κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν να το εφαρμόσουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ως το ιδανικό πρότυπο ζωής και εξαγνισμού της ανθρωπινής φύσης..

Η τραγική ειρωνεία, αν το πάμε βαθμηδόν, είναι φυσικά ότι οι απόγονοι αυτών των δυναστών που πηγαίνουν κατά ορδές στα μέρη της Αφρικής ως τουρίστες επιθυμώντας να βρουν ”την αγνή και παρθένα ψυχή των Αφρικανών ” μετά από τόσα χρόνια ξένης καταπίεσης..

Δεν έμειναν βέβαια στην προσπάθεια να τους ”παιδέψουν” ως καλούς πολίτες, αλλά τους χρησιμοποιούσαν και σαν φθηνή εργατική δύναμη για τις αγροτικές καλλιέργειες των λευκών αγροτών ή στις βαριές σιδηροδρομικές εργασίες. Τους κατέστρεψαν την γη και τα ζώα τους για ασήμαντες αφορμές. Τους έκοβαν την πρόσβαση στο νερό ή στην τροφή΄των ζώων με σκοπό να τους αναγκάσουν να τα πουλούν σε εξευτελιστικές τιμές τους πλούσιους λευκούς κτηνοτρόφους.

Οι Χερέρο και οι Νάμα ήσαν λαός βασικά κτηνοτρόφων και οι Γερμανοί αποικιοκράτες προσπάθησαν να τους «εκσυγχρονίσουν» μετατρέποντάς τους σε γεωργούς και σε εργάτες των επιχειρήσεών των.

Το βασικότερο, όμως, θέμα που οδήγησε τις φυλές σε εξέγερση κατά των Γερμανών αποικιοκρατών τους ήταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς και ο τρόπος που οι Γερμανοί το αντιμετώπιζαν.

Οι Χερέρο είχαν παραχωρήσει περισσότερο από το 1/4 εκ των 130.000 τετρ. χλμ. γης που τους ανήκε, για την ολοκλήρωση της σιδηροδρομικής γραμμής Otavi, για την «ανάπτυξη» της περιοχής. 

Ωστόσο, στην πραγματικότητα αυτή η ενέργεια θα πυροδοτούσε την εισβολή πολλών νέων αποικιοκρατών, που θα εκμεταλλευόταν τη γη και τον πλούτο της περιοχής.

Μάλιστα, οι Γερμανοί σχεδίαζαν, με σκοπό πάντα την «ανάπτυξη», όπως αναφέρει ο Γερμανός Ιστορικός Horst Drechsler, τη μετεγκατάσταση των Χερέρο σε ειδικούς καταυλισμούς (native reservations), παίρνοντάς τους τη γη δωρεάν, χρησιμοποιώντας τους Χερέρο και τους Νάμα, ως εργάτες στην ίδια τους τη γη.

Εξάλλου, πολλοί Χερέρο χρησιμοποιούνταν ήδη σαν εργάτες–σκλάβοι στις επιχειρήσεις των Γερμανών. 

Μάλιστα, ο Horst Drechsler καταδεικνύει το χάσμα των δικαιωμάτων μεταξύ Ευρωπαίου και Αφρικανού ως εξής: Η γερμανική διοίκηση (German Colonial League), σε θέματα δικαίου και λοιπών νομικών θεμάτων είχε την άποψη ότι η κατάθεση επτά  Αφρικανών ισοδυναμεί με την κατάθεση ενός λευκού.
 
Άρα κάθε Αφρικανός θα μπορούσε να χάσει την περιουσία του, αν ένας ή περισσότεροι λευκοί ισχυριστούν ότι τους ανήκει. 
 
Το δικαστήριο θα την κατοχύρωνε στους λευκούς.

Άντρες της φυλής Χερέρο στέκονται αλυσοδεμένοι από τους 

Γερμανούς στη Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική.

To 1884 o Βίσμαρκ ανακηρύσσει την περιοχή προτεκτοράτο της 

Γερμανίας με τον τίτλο Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική.

Πρώτος διοικητής της τοποθετείται ο δικαστικός Χάινριχ Ερνστ 

Γκέριγκ, πατέρας του διαβόητου ναζιστή ηγέτη και επικεφαλής της 

Λουφτφάβε, Χέρμαν Γκέριγκ.

Τον Ιανουάριο του 1904 οι Χερέρο και οι Νάμα υπό την 

καθοδήγηση των Samuel Maharero 

(ο οποίος είχε βαφτιστεί λουθηρανός) 

και Hendrik Witbooi αντίστοιχα –

οι οποίοι θεωρούνται σήμερα εθνικοί ήρωες στη Ναμίμπια– 

εξεγείρονται εναντίον των Γερμανών με αφορμή τη διανομή των 

γαιών στη περιοχή και σκοτώνουν 120-150 Γερμανούς περίπου. 

 

Οι Γερμανοί αποστέλλουν στη περιοχή τον διαβόητο στρατηγό 

Adrian Dietrich Lothar von Trotha, 

γνωστό και με το ψευδώνυμο «καρχαρίας» και με ήδη 

επιβαρυμένο παρελθόν, αφού ανήκε σ' εκείνους που είχαν 

καταπνίξει στο αίμα την επανάσταση των Μπόξερ στη Κίνα το 

1901.

Τον Αύγουστο του 1904 ο von Trotha με 14.000 στρατιώτες θα 

νικήσει τους Αφρικανούς στη μάχη του Ohamakari και αφού προέβη σε σφαγές των συλληφθέντων, ώθησε με τη βία τα γυναικόπαιδα και τους γέρους, προς την έρημο Ομεχέκε, όπου οι περισσότεροι εξ αυτών πέθαναν από πείνα και κυρίως από την δίψα. 

Παράλληλα βέβαια υπάρχουν εκτελέσεις και απαγχονισμοί. 

Αναφέρεται μάλιστα ότι στη δραματική αυτή πορεία των Χερέρο προς τον θάνατο, οι Γερμανοί είχαν καταστρέψει ή δηλητηριάσει τα λιγοστά πηγάδια της ερήμου, ώστε ο μεθοδευμένος θάνατος, δηλαδή η γενοκτονία ενός λαού να είναι σίγουρη. 

Μάλιστα, την εντολή για τη γενοκτονία έδωσε ο ίδιος ο στρατηγός Τρόθα. 

Ο Γερμανός στρατηγός φον Τρόθα, υπό τις διαταγές του οποίο εξοντώθηκαν χιλιάδες Αφρικανοί ιθαγενείς.

Οι εντολές του στρατηγού Τρόθα ήταν οι Χερέρο άντρες να εκτελούνται επιτόπου, οι δε γυναίκες και τα παιδιά να οδηγούνται στην έρημο για να πεθάνουν μαρτυρικά.

Ενώ θα ακολουθήσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης, αρρώστιες, 

λιμοί, εξάντληση και κακομεταχείριση. 

 

Σε κείνα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως το Shark Island Concentration Camp,όπου υποχρεώθηκαν σε βάναυση καταναγκαστική εργασία στα κτήματα και επιχειρήσεις των Γερμανών, δίδοντάς τους μόνο ρύζι. 
Φυσικά, πολλοί απεβίωσαν από τις κακουχίες, αρρώστιες και την έλλειψη βιταμινών.Αλλα και την εγκληματικά σκόπιμη έλλειψη νερού και τροφής.

Το Βερολίνο στις αρχές του 1905 έδωσε εντολή όσοι είχαν απομείνει ζωντανοί να μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης καταναγκαστικής εργασίας για τους σιδηροδρόμους στην περιοχή της σημερινής Ναμίμπια, με το δυσοίωνο όνομα “Νησί του Καρχαρία”.

Ενδεικτικό για την κατάσταση που επικρατούσε σε αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν, πως πολλοί που κατάφεραν να επιβιώσουν στις σκληρές συνθήκες της ερήμου, όταν άκουσαν πως θα μεταφερθούν στο συγκεκριμένο στρατόπεδο, αυτοκτόνησαν.

Η ζωή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης

Στα 2 χρόνια που έμεινε ανοικτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης του νησιού Καρχαρία μεταφέρθηκαν περίπου 10.000 Χερέρο. Όλοι άνδρες, γυναίκες, παιδιά δούλευαν σε βαριά καταναγκαστικά έργα. Λάμβαναν ελάχιστη τροφή και νερό τόσο όσο να μπορούν να στέκονται στα πόδια τους.
Οι Γερμανοί στρατιώτες, γιατροί αλλά και ξένοι που επισκέφτηκαν το στρατόπεδο έγραψαν στα απομνημονεύματα τους σκληρές ιστορίες για το τρόπο που ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι.

Οι βιασμοί ήταν συχνό φαινόμενο και δεν έκαναν διακρίσεις στο φύλο ή στην ηλικία. 

Οι ασθένειες όπως ο τύφος, η φυματίωση και οι δερματικές παθήσεις, όπως η λέπρα, ξεσπούσαν συχνά ανάμεσα στους φυλακισμένους που ζούσαν σε υγρά κελιά μαζί με ποντίκια, χωρίς καθαρά ρούχα και σκεύη μαγειρικής.

 
Συχνά, όταν οι άνδρες αντιδρούσαν απέναντι στην κακομεταχείριση μαστιγώνονταν για παραδειγματισμό μπροστά σε όλους ενώ αν συνέχιζαν να αντιστέκονται τους εκτελούσαν με αποκεφαλισμό βάζοντας τις μητέρες τους, τις γυναίκες τους ή και τις κόρες τους να βράσουν τα κεφάλια τους και έπειτα με προσοχή να βγάλουν το δέρμα, το κρέας και τα λοιπά όργανα παραδίδοντας τα κρανιά τους στους Γερμανούς στρατιώτες.

Την ίδια βέβαια τύχη είχαν γυναίκες ή και παιδιά.. 

Τα κρανία, ο εγκέφαλος και τα μάτια μεταφερόταν σε σπουδαίες ιατρικές σχολές στην Γερμανία για να εξεταστούν και να βγουν τεκμηριωμένα πορίσματα με επιστημονική βούλα που κατέληγαν πάντα ”Οι λευκοί είναι ανώτεροι απο τους μαύρους”..

Αυτό το κολαστήριο, έκλεισε τις πόρτες του το 1907. 

Οι φυλακισμένοι, μεταφέρθηκαν σε άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου συνέχιζαν να πεθαίνουν σαν τις μύγες με λίγο καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.  

To 1908, 4 χρόνια μετά την νίκη τους, οι Γερμανοί αποφάσισαν πως τιμώρησαν αρκετά τις φυλές για τον ξεσηκωμό τους και τους άφησαν να φύγουν ελεύθεροι. 

Από τους 60.000 Χερέρο είχαν απομείνει 17.000

Δεν ήταν κέντρα κράτησης αιχμαλώτων παρά φάμπρικες θανάτου, στα πρότυπα των οποίων θα πατούσε αργότερα ο Χίτλερ, ο γιος του Γκέρινγκ και η δολοφονική τους παρέα, κάνοντας τη γενοκτονία της Ναμίμπια να μοιάζει με πρόβα τζενεράλε των φριχτών εγκλημάτων του Β’ Παγκοσμίου. 

Ακόμα κι ένας δόκτωρ Γιούγκεν Φίσερ θα υπήρχε, που θα γινόταν 

τελικά μέντορας του Μένγκελε, που ακρωτηρίαζε πτώματα, έκανε 

ανατριχιαστικά πειράματα και στείρωνε τις γυναίκες των γηγενών.

Την ίδια ώρα, οι αποικιοκράτες Γερμανοί του διαβόητου στρατιωτικού διοικητή Λόταρ φον Τρότα ξαπόστελναν στη μαμά Γερμανία τα κρανία τουλάχιστον 300 ιθαγενών, 

κι αυτό για να πειραματιστούν οι πολιτισμένοι Γερμανοί με τους ιθαγενείς και να «αποδείξουν» τη φυλετική ανωτερότητα των λευκών Ευρωπαίων έναντι των μαύρων Αφρικανών, δικαιολογώντας το έγκλημα στα άνομα μάτια τους.

Τον Οκτώβριο του 1904, η φυλή των Νάμα επαναστάτησε κατά των Γερμανών, για να έχει ακριβώς την ίδια τύχη και κατά τον ίδιο τρόπο με τους Χερέρο. 

Εδώ έδρασε το Β’ Ράιχ και οι αποικιακές του δυνάμεις στην 

Αφρική, εκτοπίζοντας και αφανίζοντας το ντόπιο στοιχείο και  

προοιωνίζοντας τα μελλούμενα που θα ακολουθούσαν μερικές 

μόλις δεκαετίες αργότερα στην «πολιτισμένη» Ευρώπη.

Αν στο 2. Π.Π οι Γερμανοί είχαν καταλήξει στην «Τελική Λύση» για την εξόντωση των ομοφυλόφιλων και όποιου άλλου θεωρούσαν εχθρό, στη Ναμίμπια σκαρφίστηκαν τη «Διακήρυξη Εξόντωσης» των τοπικών πληθυσμών.

 

Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου ο Γερμανός στρατηγός που είχε 

αναλάβει και καθήκοντα διοικητή της περιοχής θα εκδώσει 

ανακοίνωση όπου θα ζητήσει την εκδίωξη κάθε Χερέρο από τη 

γερμανική δικαιοδοσία.

Όποιος παρέμενε θα εξοντωνόταν.

O Lothar von Trotha με αξιωματούχους του στη Ναμίμπια το 1905.

Ο Ευγένιος Φίσερ και τα πειράματα ευγονικής 

 

Πολλά κρανία των νεκρών αποστέλλονταν στη Γερμανία. 

 Μεταφορά κεφαλιών ιθαγενών από Γερμανούς αξιωματούχους.

Τα χρησιμοποιούσε για τα επιστημονικά του πειράματα μια από 

τις πλέον «σκοτεινές» φιγούρες του μετέπειτα ναζιστικού 

οικοδομήματος, ο καθηγητής ιατρικής Ευγένιος Φίσερ (Eugen 

Fischer).

Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ανθρωπολογίας, Κληρονομικότητας 

και Ευγονικής του KWG –Εταιρείας που ιδρύθηκε το 1911 και 

αναπτύχθηκε μέσα από πολλά ινστιτούτα στην περιοχή του 

Ντάλεμ, αποτελώντας ουσιαστικά τον παγκόσμιο πυρήνα της 

επιστημονικής σκέψης του πρώτου μισού τού 20ού αιώνα– 

Ευγένιος Φίσερ έπαιξε ρόλο-κλειδί στη φρίκη που ακολούθησε τα 

επόμενα χρόνια και σημάδεψε την ευρωπαϊκή και όχι μόνο ήπειρο. 

Ο Χίτλερ διάβασε τα βιβλία του Φίσερ όσο ήταν στη φυλακή το 

1923 και με βάση αυτά ανέπτυξε τη θεωρία για την Αρία Φυλή 

στο βιβλίο «Ο Αγών μου». 

Στις θεωρίες του Φίσερ βασίστηκαν οι Νόμοι της Νυρεμβέργης το 

1935 με τους οποίους η ρατσιστική επίθεση των Ναζί έγινε 

επίσημη κρατική πολιτική. 

Ο ίδιος ο Φίσερ συνέταξε τον νόμο για την «πρόληψη της 

αναπαραγωγής κληρονομικών ασθενειών», με βάση τον οποίο 

εφαρμόστηκε η υποχρεωτική στείρωση τυφλών και κωφών, 

αλκοολικών και όσων έπασχαν από ψυχικές ασθένειες ή 

αναπηρίες. 

Ο ίδιος ο Φίσερ που θα γίνει αργότερα και ενεργό μέλος του 

ναζιστικού κόμματος μέσα από τα πειράματα που διεξήγαγε στα 

κρανία των ιθαγενών της Ναμίμπια, θα εισηγηθεί την απαγόρευση 

των μεικτών γάμων. 

Πολλά κρανία των νεκρών αποστέλλονταν στη Γερμανία για να 

χρησιμοποιηθούν στα επιστημονικά του πειράματα του καθηγητή 

ιατρικής Ευγένιου Φίσερ. 

Πειράματα σε ζωντανά παιδιά

 

Ένα ακόμη γεγονός που αποκαλύπτει τη συνέχεια της γενοκτονίας είναι τα πειράματα που εφάρμοσαν κατά των δύο λαών. 

Για τους Γερμανούς «επιστήμονες», οι φυλές αυτές ήταν λαμπρό και ασφαλές πεδίο ανθρωπολογικών και λοιπών ερευνών.

Ο Γερμανός ανθρωπολόγος Eugen Fischer πήγε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για να διεξαγάγει ανθρωπολογικές μελέτες και φυλετικά πειράματα. 

Πήρε δείγματα από παιδιά (ζωντανά και νεκρά) και από παιδιά μιγάδες δηλαδή από πατέρα Γερμανό και μητέρα Χερέρο. 

Ο δε ζωολόγος Leopard Schultze εξέφρασε τον ενθουσιασμό του, που μπορούσε να παίρνει όργανα από «φρέσκα πτώματα» και πίστευε ότι οι κρατούμενα πρέπει να χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό. 

Δηλαδή να εξοντώνουν έναν κρατούμενο, για να του παίρνουν τα όργανα!
 
Τελειώνοντας δε με την περιγραφή της φρίκης, να αναφέρω ότι 300 κρανία, από τους κρατούμενους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στάλθηκαν στη Γερμανία για περαιτέρω έρευνες και για να «αποδείξουν την ανωτερότητα της λευκής φυλής και την κατωτερότητα της μαύρης φυλής». 

Και φυσικά κατέληξαν: «Η γερμανική λευκή και η άρεια φυλή είναι σαφώς ανώτερη της μαύρης».

Βρετανική έκθεση αποκαλύπτει τους Γερμανούς

Το 1918, οι Βρετανοί  ανακοίνωσαν σε έκθεσή τους όλα τα σχετικά με την κατάσταση των στρατοπέδων συγκέντρωσης των Γερμανών, όπου χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι απεβίωσαν από τις συνθήκες διαβίωσης το 45%-74% των συγκεντρωθέντων Χερέρο και Νάμα, κυρίως γυναίκες και παιδιά.

 Η βρετανική Έκθεση του 1918 για τα γερμανικά έκτροπα

Η γενοκτονία της Ναμίμπια στο σήμερα

Οι Χερέρο, που ήταν και το μεγαλύτερο θύμα την εξοντωτικής 

μανίας των Γερμανών, αποτελούσαν στις αρχές του 20ού αιώνα το 

40% του πληθυσμού της Ναμίμπια ενώ σήμερα μόλις το 7%. 

Το 1985 ο ΟΗΕ αναγνώρισε τις σφαγές της Ναμίμπια ως μια από 

τις πρώτες γενοκτονίες του 20ού αιώνα. 

Το 1998 ο Γερμανός Πρόεδρος Ρόμαν Χέρτσογκ επισκέφθηκε τη 

Ναμίμπια εκφράζοντας τη θλίψη του για τα γεγονότα αλλά 

αρνήθηκε οποιαδήποτε αποζημίωση, αφού ισχυρίστηκε ότι την 

εποχή που έλαβαν χώρα τα γεγονότα δεν υπήρχε το καθεστώς για 

τέτοιου είδους αποζημιώσεις. 

Ο αρχηγός Munjuku Nguvauva απαίτησε μια δημόσια απολογία και αποζημίωση. 

Ο Χέρτζογκ εξέφρασε μόνο τη λύπη του. 

Φυσικά ούτε λόγος για αποζημιώσεις.

Το 2004 στα 100 χρόνια από την επέτειο της σφαγής ο Γερμανός  

υπουργός Οικονομικών ζήτησε επίσημα συγγνώμη, για τις 

θηριωδίες που έλαβαν χώρα στη Ναμίμπια, ωστόσο αρνείται να 

καταβάλλει αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων.

Το 2007 απόγονοι του von Trotha ταξίδεψαν στη Ναμίμπια και 

ζήτησαν συγγνώμη για τις πράξεις του προγόνου τους. 

Το 2008 άρχισε η προσπάθεια για τον επαναπατρισμό 40 κρανίων 

ιθαγενών που είχαν βρεθεί σε 2 γερμανικά πανεπιστήμια, κάτι που 

ολοκληρώθηκε το 2011. 

  

Τέλος, τον Οκτώβριο του 2011 φυλετικοί ηγέτες από τη Ναμίμπια μετέβησαν στο Βερολίνο, προκειμένου να παραλάβουν τα παραμένοντα κρανία 20 συμπατριωτών τους, εκ των αρχικών 300, που είχαν παραλάβει επίορκοι Γερμανοί «επιστήμονες» για μελέτες. 

Το 2018 επεστράφησαν και άλλα κρανία στη Ναμίμπια. 

Η παράδοση των κρανίων στις Αρχές της Ναμίμπια συνιστά μια σπάνια υπενθύμιση του σύντομου αποικιακού παρελθόντος της Γερμανίας, το οποίο οδήγησε στη βίαιη καταστολή της εξέγερσης των Χερέρο και των Νάμα, με τραγικά αποτελέσματα και μεθόδους που ξαναείδαμε 40 περίπου χρόνια αργότερα.

Το 2017, αρκετοί Χερέρος και Νάμα κατέφυγαν σε δικαστήρια της Νέας Υόρκης με σκοπό να διεκδικήσουν αποζημιώσεις. 

Το γερμανικό κράτος δεν εμφανίστηκε ποτέ στο δικαστήριο, ούτε αποδέχτηκε ποτέ να συνομιλήσει με εκπροσώπους των φυλών επί του θέματος.

Τέλος, το γερμανικό κράτος άφησε να εννοηθεί τόσο προς το ναμιμπιανό κράτος, όσο και απέναντι στις φυλές πως ουσιαστικά δε χρωστά τίποτα μια και τόσα χρόνια βοηθά την χώρα μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων να δημιουργήσει σύγχρονες υποδομές και πιθανόν στο μέλλον να συνεχίσει να το κάνει επικεντρωμένη στις περιοχές που διαμένουν οι Χερέρο και οι Νάμα..

Από την ανεξαρτησία της Ναμίμπια το 1990, μέχρι σήμερα, έχει προσφέρει στην άλλοτε αποικία της μόλις περίπου 800 εκατομμύρια ευρώ.

Η Γερμανία δεν έχει αποδώσει αποζημιώσεις ή επανορθώσεις έως 

σήμερα στη Ναμίμπια αλλά παρέχει μια ετήσια οικονομική 

βοήθεια στη χώρα.

 Το βιβλίο (Το Ολοκαύτωμα του Κάιζερ, η ξεχασμένη γενοκτονία των Γερμανών), που αποκαλύπτει τη γενοκτονία.

Είναι πλέον και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η πρώτη γενοκτονία λαού στον 20ο αιώνα έγινε από το Β’ Ράιχ με φριχτό τρόπο και επαναλήφθηκε με ακόμη πιο φριχτό τρόπο από το Γ’ Ράιχ. 

Είδαμε τις απάνθρωπες και ανελέητες μεθόδους που προκαλούν φρίκη στον πολιτισμένο άνθρωπο, 

γεγονός που δείχνει το «DNA» του γερμανικού κράτους.

Επίλογος

Βλέπουμε και σήμερα μια παρόμοια συμπεριφορά απίστευτης αναλγησίας και εκδικητικής μανίας της γερμανικής ηγεσίας κατά κρατών της Ευρώπης, ιδιαίτερα της Νοτίου Ευρώπης, για οικονομικές παρατυπίες, στρεβλώσεις, ελλείψεις και γενικά για στάση μη συμμόρφωσης τους προς το γερμανικό μοντέλο οικονομικής διαχείρισης και ιδιαιτέρως μη υπακοής προς τις υποδειχθείσες μεταρρυθμίσεις. 

Αδιαφορούν πλήρως για τις οικονομικές συνέπειες των επιβαλλομένων μεταρρυθμίσεων (δηλαδή τα Μνημόνια), που χειροτερεύουν την κατάσταση των λαών, με τη λογική ότι «ποτέ δεν φταίνε οι μεταρρυθμίσεις, αλλά αυτοί που καλούνται να τις εφαρμόσουν». 

Το γερμανικό κράτος κατά την συνήθη τακτική δεν αποδέχεται πως διέπραξε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε καμία περίπτωση.

 Το είδαμε και στις δικές μας περιπτώσεις αποζημιώσεων, στα δικά μας τοπικά ”ολοκαυτώματα”.


Σύγχρονο παράδειγμα τέτοιας συμπεριφοράς η «φυλή των Ελλήνων Χερέρος της Ευρώπης» που υπέστη μια οικονομική καταστροφή μέσω των Μνημονίων που επιβλήθηκαν από την κυρίαρχη στην Ευρώπη Γερμανία, ως μέσον σωφρονισμού και παραδείγματος για τους άλλους λαούς. 

Ευτυχώς αποφύγαμε να έχουμε την τύχη των Χερέρο.

 Ντοκιμαντέρ του BBC για τη γενοκτονία της Ναμίμπια.

Πηγή:

www.katiousa.gr

www.militaire.gr

www.lifo.gr