Οι
πρωτες πολυεθνικες του κοσμου: Βρετανικη
και Ολλανδικη εταιρεια ανατολικων
ινδιων
Η σφαίρα της επιρροής της εκτεινόταν από τη Χιλή μέχρι την Κίνα, ενώ είχε το εμπορικό μονοπώλιο της Μεγάλης Βρετανίας με την Ανατολική και τη Νοτιοανατολική Ασία.
Η εταιρεία τελικά έγινε ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας του βρετανικού ιμπεριαλισμού στη Νότια Ασία και την de facto αποικιακή κυβέρνηση πολλών Ινδιών.
Εν μέρει λόγω της αχαλίνωτης διαφθοράς, η εταιρεία στερήθηκε βαθμιαία από το εμπορικό μονοπώλιο και τον πολιτικό έλεγχο και οι ινδιές της είχαν εθνικοποιηθεί από το βρετανικό στέμμα το 1858.
Διαλύθηκε επισήμως το 1874 με τον νόμο για την καταβολή μερισμάτων σε μετοχές της Ανατολικής Ινδίας (1873).
Τον 17ο και 18ο αιώνα, η εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας βασιζόταν σε δουλεμπόριο και πωλούσε σκλάβους από τη Δυτική και την Ανατολική Αφρική, ιδιαίτερα από τη Μοζαμβίκη και τη Μαδαγασκάρη, τις μεταφέρει κυρίως σε βρετανικές κατοχές στην Ινδία και την Ινδονησία, καθώς και στη νήσο St. Helena στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Αν και ο κύκλος εργασιών των σκλάβων ήταν μικρός σε σύγκριση με τις επιχειρήσεις διατλαντικής σκλάβου, όπως η Royal African Company, η εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στην παροχή σκλάβων με ειδικές δεξιότητες και εμπειρία που διαχειριζόταν τις τεράστιες περιοχές τους.
Η εταιρεία χρησιμοποίησε ένοπλη δύναμη για να υποτάξει τα ινδικά κράτη και τις κυριαρχίες με τις οποίες είχε αρχικά συνάψει εμπορικές συμφωνίες, να εισαγάγει καταστροφική φορολογία, να διεξάγει επίσημα κυρώσεις και να προστατεύσει την οικονομική εκμετάλλευσή της τόσο της ειδικευμένης όσο και της ανειδίκευτης ινδικής εργασίας.
Ο στρατός της εταιρείας έπαιξε έναν διαβόητο ρόλο στην αποτυχημένη ινδική εξέγερση (1857-1858), όταν οι Ινδοί στρατιώτες που υπηρετούσαν στην επιχείρηση προκάλεσαν ένοπλη εξέγερση εναντίον των βρετανών αξιωματικών τους, οι οποίοι γρήγορα κέρδισαν λαϊκή υποστήριξη στον πόλεμο της ανεξαρτησίας.
Για περισσότερο από ένα χρόνο εχθροπραξιών, και οι δύο πλευρές διαπράττουν φρικαλεότητες, συμπεριλαμβανομένων μαζικών δολοφονιών αμάχων, αν και οι καταστολές της εταιρείας τελικά υπερισχύουν της βίας των ανταρτών.
Από τις αρχές του 19ου αιώνα, η εταιρεία χρηματοδότησε το εμπόριο τσαγιού μέσω της παράνομης εξαγωγής οπίου προς την Κίνα.
Η κινεζική αντιπολίτευση, η οποία αντιτάχθηκε στο παράνομο αυτό εμπόριο, κατέστρεψε τον πρώτο πόλεμο του οπίου (1839-42), ο οποίος οδήγησε στην ήττα της Κίνας και την επέκταση των εμπορικών προνομίων της Μεγάλης Βρετανίας.
Η δεύτερη σύγκρουση, που συχνά ονομάζεται "Πόλεμος των Βέλη" (1856-60), έφερε ακόμα περισσότερα εμπορικά δικαιώματα στους Ευρωπαίους.
Η διοίκηση της εταιρείας ήταν εκπληκτικά αποδοτική και οικονομικά. Για τα πρώτα 20 χρόνια, η Ανατολική Ινδική Εταιρεία κυβερνούσε από την έδρα του κυβερνήτη της, τον Sir Thomas Smythe, και το προσωπικό της ήταν μόνο έξι.
Το 1700 υπήρχαν 35 υπάλληλοι πλήρους απασχόλησης στο μικρό γραφείο του στο Λονδίνο. Το 1785, έλεγχε μια τεράστια αυτοκρατορία εκατομμυρίων ανθρώπων με μόνιμο προσωπικό στο Λονδίνο, με μόλις 159 άτομα.
Μετά από πολλά χρόνια κακής διακυβέρνησης και μαζικής πείνας (1770) στη Βεγγάλη, όπου η εταιρεία καθιέρωσε ένα καθεστώς μαριονέτας το 1757, τα εισοδήματα της εταιρείας από τη γη κατέρρευσαν, υποχρεώνοντάς την να πάρει επειγόντως δάνειο ύψους £ 1 εκατ. (1772) πτώχευση.
Αν και η βρετανική κυβέρνηση έσωσε την εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας, οι σκληρές κριτικές και οι έρευνες των κοινοβουλευτικών επιτροπών οδήγησαν στην κρατική επίβλεψη των δραστηριοτήτων της (νόμος του 1773) και στη συνέχεια να ελέγξουν την πολιτική δραστηριότητά της στην Ινδία (Νόμος της Ινδίας του 1784) . ).
Αργότερα πρόσθεσε είδη όπως το βαμβάκι, το μετάξι, το indigo, το ντομάτα, το τσάι και το όπιο στα προϊόντα της και επίσης συμμετείχε στο εμπόριο των δουλεμπόρων.
Οι Ολλανδοί ουσιαστικά εξουδετέρωσαν μέλη μιας εταιρείας από τις Ανατολικές Ινδίες ως αποτέλεσμα της σφαγής του Αμπόουιν το 1623 (ένα περιστατικό κατά το οποίο οι ολλανδικές αρχές εκτέλεσαν εμπόρους Αγγλίας, Ιαπωνίας και Πορτογάλου), αλλά η ήττα της εταιρείας από την Πορτογαλία στην Ινδία (1612) έφερε την ολλανδική νίκη στο εμπόριο με τη μορφή μιας αποστολής από την αυτοκρατορία Mughal.
Η εταιρεία ασχολείται με το εμπόριο κομμάτι αγαθών από βαμβάκι και μετάξι, indigo, νιπτήρα και μπαχαρικά από τη Νότια Ινδία. Επέτεινε τις δραστηριότητές της στον Περσικό Κόλπο, τη Νοτιοανατολική Ασία και την Ανατολική Ασία.
Ο λόγος για την κανονιστική πράξη ήταν η κακή διαχείριση της εταιρείας από τα εδάφη της Μπενγκάλι. Ο νόμος του 1773, γνωστός και ως ρυθμιστικός νόμος, καθιέρωσε τον γενικό κυβερνήτη του Φορτ Γουίλιαμ στη Βεγγάλη με εποπτικές εξουσίες για τα Madras (τώρα Chennai) και Bombay (τώρα Mumbai).
Ο νόμος του Pitt για την Ινδία (1784), που ονομάστηκε από τον βρετανό πρωθυπουργό, William Pitt the Young, θέσπισε ένα διπλό σύστημα ελέγχου από τη βρετανική κυβέρνηση, η οποία κρατούσε την εταιρεία στον έλεγχο του εμπορίου και της καθημερινής διαχείρισης. τρεις διευθυντές σε άμεση επαφή με τη βρετανική κυβέρνηση · το σύστημα αυτό κράτησε μέχρι το 1858.
Η πράξη του 1813 παραβίασε το εμπορικό μονοπώλιο της εταιρείας και επέτρεψε στους ιεραποστόλους να εισέλθουν στη βρετανική Ινδία.
Η πράξη του 1833 έθεσε τέλος στο εμπόριο της εταιρείας και η πράξη του 1853 σήμανε το τέλος της παρέμβασης της εταιρείας. Η πράξη του 1858 μεταβίβασε τις περισσότερες εξουσίες της εταιρείας στο βρετανικό στέμμα.
Η Εταιρεία διαλύθηκε το 1874, αφήνοντας χρέη ύψους 1,5 εκατομμυρίων στερλινών και φόρους προς το βρετανικό δημόσιο ύψους 1 εκατομμυρίων στερλινών.
Ωστόσο, κληρονόμησε στο Βρετανικό Στέμμα πληθώρα εδαφών ανά τον κόσμο, με κυριότερη την Ινδία, το διαμάντι της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Ο στρατός της Εταιρείας ενσωματώθηκε στον Βρετανικό στρατό, μετατρέποντας το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα σε παγκόσμια υπερδύναμη (Gardner 1972).
Όμως τα πράγματα δεν είναι μάλλον έτσι: μία νέα έκθεση του οικονομολόγου Ούτσα Πάτναϊκ, που μόλις δημοσιεύθηκε από το Columbia University Press, υπολογίζει πως η Βρετανία είχε αποστραγγίσει από την Ινδία, κατά το διάστημα από το 1765 έως το 1938 ένα ποσό που ανέρχεται σε 45 τρισ. δολάρια.
Ένα αστρονομικό ποσό, που είναι 17 φορές περισσότερο από το συνολικό ΑΕΠ της σημερινής Βρετανίας.
Πώς στάθηκε αυτό δυνατό;
Κατά τα φαινόμενα μέσω του εμπορικού συστήματος.
Πριν από την αποικιοκρατική περίοδο, η Βρετανία αγόραζε προϊόντα, όπως υφάσματα και ρύζι, από τους Ινδούς παραγωγούς και τους κατέβαλε χρήματα.
Όταν μετά το 1765, λίγο αφότου η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών πήρε τον έλεγχο της περιοχής και εγκατέστησε το μονοπώλιο στο εμπόριο από τις Ινδίες, τα πράγματα μεταβλήθηκαν.
Η Εταιρεία άρχιζε να επιβάλλει φόρους στην Ινδία και κατόπιν με τα χρήματα αυτά αγόραζε ινδικά προϊόντα για βρετανική χρήση.
Δηλ. αντί να πληρώνει από την τσέπη τους τα ινδικά προϊόντα, οι Βρετανοί έμποροι τα αποκτούσαν δωρεάν, «αγοράζοντας» από τους Ινδούς αγρότες και κλωστοϋφαντουργούς με χρήματα που μόλις τους είχαν αφαιρέσει.
Ο Πάτναϊκ έκανε διάφορους υπολογισμούς και προσεγγιστικά μέτρησε πόσα χρωστούν οι Βρετανοί στους Ινδούς (με έναν ελάχιστο επιτόκιο 5%) και ανακάλυψε πως τα ποσά αυτά ανέρχονται στα 44,6 τρισ. δολάρια.
Ένα ποσόν, που οδήγησε τον Αμερικανό οικονομολόγο στο συμπέρασμα πως «δεν αληθεύει πως η Βρετανία έφερε την ανάπτυξη στην Ινδία: είναι μάλλον η Ινδία που έφερε την ανάπτυξη στη Βρετανία».
Η Ολλανδική Εταιρεία (Verenigde Oost-Indische Compagnie ή VOC) ιδρύθηκε το 1602 με απόφαση του Κοινοβουλίου των Κάτω Χωρών, με σκοπό την 20ετή παραχώρηση του εμπορίου της Ασίας. Μαζί με την Βρετανική, είναι από τις πρώτες πολυεθνικές εταιρείες και η πρώτη που εξέδωσε μετοχές.
Μέχρι το 1669, η VOC ήταν η πλουσιότερη ιδιωτική εταιρεία του κόσμου με περισσότερα από 150 εμπορικά πλοία, 40 πολεμικά πλοία, 50.000 εργαζόμενους, έναν ιδιωτικό στρατό 10.000 στρατιωτών, και κέρδη 40% επί των αρχικών επενδύσεων (De Witt 2008).
Συμπερασματικά, ο 16ος και ο 17ος αιώνας ήταν η περίοδος της εμφάνισης ορισμένων από τους πιο αξιοθαύμαστους επιχειρηματικούς οργανισμούς που γνώρισε ο κόσμος.
Οι προνομιούχες εταιρείες ενσάρκωναν τις συνδυασμένες προσπάθειες που κατέβαλλαν κυβερνήσεις και έμποροι για να ιδιοποιηθούν τα πλούτη από τους Νέους Κόσμους που είχαν ανακαλύψει ο Κολόμβος, ο Μαγγελάνος και ο Βάσκο ντε Γκάμα.
Η σημασία της αναφοράς της Βρετανικής και της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών έγκειται στην εισαγωγή της καινοτόμας οργάνωσης της αγοράς.
Η ιδέα ότι οι μετοχές μπορούσαν να πωλούνται στην ελεύθερη αγορά, η επινόηση της περιορισμένης ευθύνης και η γέννηση των χρηματιστηρίων συνέβαλαν στην εγκαθίδρυση ποντοπόρου καπιταλισμού και στην άνοδο της αστικής τάξης.
www.liberal.gr
www.newsbeast.gr
www.alfavita.gr
Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών (1600 – 1874)
Η Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών ήταν η πιο ισχυρή εταιρεία που είχε γνωρίσει ποτέ ο κόσμος μέχρι το 1600, όταν και ιδρύθηκε με βασιλικό διάταγμα.Η σφαίρα της επιρροής της εκτεινόταν από τη Χιλή μέχρι την Κίνα, ενώ είχε το εμπορικό μονοπώλιο της Μεγάλης Βρετανίας με την Ανατολική και τη Νοτιοανατολική Ασία.
Η εταιρεία τελικά έγινε ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας του βρετανικού ιμπεριαλισμού στη Νότια Ασία και την de facto αποικιακή κυβέρνηση πολλών Ινδιών.
Εν μέρει λόγω της αχαλίνωτης διαφθοράς, η εταιρεία στερήθηκε βαθμιαία από το εμπορικό μονοπώλιο και τον πολιτικό έλεγχο και οι ινδιές της είχαν εθνικοποιηθεί από το βρετανικό στέμμα το 1858.
Διαλύθηκε επισήμως το 1874 με τον νόμο για την καταβολή μερισμάτων σε μετοχές της Ανατολικής Ινδίας (1873).
Τον 17ο και 18ο αιώνα, η εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας βασιζόταν σε δουλεμπόριο και πωλούσε σκλάβους από τη Δυτική και την Ανατολική Αφρική, ιδιαίτερα από τη Μοζαμβίκη και τη Μαδαγασκάρη, τις μεταφέρει κυρίως σε βρετανικές κατοχές στην Ινδία και την Ινδονησία, καθώς και στη νήσο St. Helena στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Αν και ο κύκλος εργασιών των σκλάβων ήταν μικρός σε σύγκριση με τις επιχειρήσεις διατλαντικής σκλάβου, όπως η Royal African Company, η εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στην παροχή σκλάβων με ειδικές δεξιότητες και εμπειρία που διαχειριζόταν τις τεράστιες περιοχές τους.
Στρατός και εξέγερση
Η εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας είχε τον δικό της στρατό, ο οποίος μέχρι το 1800 αριθμούσε περίπου 200.000 στρατιώτες, περισσότερο από το διπλάσιο του βρετανικού στρατού εκείνη την εποχή.Η εταιρεία χρησιμοποίησε ένοπλη δύναμη για να υποτάξει τα ινδικά κράτη και τις κυριαρχίες με τις οποίες είχε αρχικά συνάψει εμπορικές συμφωνίες, να εισαγάγει καταστροφική φορολογία, να διεξάγει επίσημα κυρώσεις και να προστατεύσει την οικονομική εκμετάλλευσή της τόσο της ειδικευμένης όσο και της ανειδίκευτης ινδικής εργασίας.
Ο στρατός της εταιρείας έπαιξε έναν διαβόητο ρόλο στην αποτυχημένη ινδική εξέγερση (1857-1858), όταν οι Ινδοί στρατιώτες που υπηρετούσαν στην επιχείρηση προκάλεσαν ένοπλη εξέγερση εναντίον των βρετανών αξιωματικών τους, οι οποίοι γρήγορα κέρδισαν λαϊκή υποστήριξη στον πόλεμο της ανεξαρτησίας.
Για περισσότερο από ένα χρόνο εχθροπραξιών, και οι δύο πλευρές διαπράττουν φρικαλεότητες, συμπεριλαμβανομένων μαζικών δολοφονιών αμάχων, αν και οι καταστολές της εταιρείας τελικά υπερισχύουν της βίας των ανταρτών.
Η εξέγερση οδήγησε στην πρώιμη κατάργηση της Εταιρείας Ανατολικής Ινδίας το 1858.
Εμπόριο και διαχείριση
Μετά τα μέσα του 18ου αιώνα, το εμπόριο βαμβακερών προϊόντων μειώθηκε και το τσάι έγινε ένα σημαντικό προϊόν εισαγωγής από την Κίνα.Από τις αρχές του 19ου αιώνα, η εταιρεία χρηματοδότησε το εμπόριο τσαγιού μέσω της παράνομης εξαγωγής οπίου προς την Κίνα.
Η κινεζική αντιπολίτευση, η οποία αντιτάχθηκε στο παράνομο αυτό εμπόριο, κατέστρεψε τον πρώτο πόλεμο του οπίου (1839-42), ο οποίος οδήγησε στην ήττα της Κίνας και την επέκταση των εμπορικών προνομίων της Μεγάλης Βρετανίας.
Η δεύτερη σύγκρουση, που συχνά ονομάζεται "Πόλεμος των Βέλη" (1856-60), έφερε ακόμα περισσότερα εμπορικά δικαιώματα στους Ευρωπαίους.
Η διοίκηση της εταιρείας ήταν εκπληκτικά αποδοτική και οικονομικά. Για τα πρώτα 20 χρόνια, η Ανατολική Ινδική Εταιρεία κυβερνούσε από την έδρα του κυβερνήτη της, τον Sir Thomas Smythe, και το προσωπικό της ήταν μόνο έξι.
Το 1700 υπήρχαν 35 υπάλληλοι πλήρους απασχόλησης στο μικρό γραφείο του στο Λονδίνο. Το 1785, έλεγχε μια τεράστια αυτοκρατορία εκατομμυρίων ανθρώπων με μόνιμο προσωπικό στο Λονδίνο, με μόλις 159 άτομα.
Μετά από πολλά χρόνια κακής διακυβέρνησης και μαζικής πείνας (1770) στη Βεγγάλη, όπου η εταιρεία καθιέρωσε ένα καθεστώς μαριονέτας το 1757, τα εισοδήματα της εταιρείας από τη γη κατέρρευσαν, υποχρεώνοντάς την να πάρει επειγόντως δάνειο ύψους £ 1 εκατ. (1772) πτώχευση.
Αν και η βρετανική κυβέρνηση έσωσε την εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας, οι σκληρές κριτικές και οι έρευνες των κοινοβουλευτικών επιτροπών οδήγησαν στην κρατική επίβλεψη των δραστηριοτήτων της (νόμος του 1773) και στη συνέχεια να ελέγξουν την πολιτική δραστηριότητά της στην Ινδία (Νόμος της Ινδίας του 1784) . ).
Σκοπός της δημιουργίας της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικής Ινδίας
Όπως προαναφέρθηκε, η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικής Ινδίας ιδρύθηκε αρχικά το 1600 για να λειτουργήσει ως εμπορικός φορέας για τους εμπόρους της Αγγλίας, ειδικά για να συμμετάσχει στο εμπόριο μπαχαρικών στην Ανατολική Ινδία.Αργότερα πρόσθεσε είδη όπως το βαμβάκι, το μετάξι, το indigo, το ντομάτα, το τσάι και το όπιο στα προϊόντα της και επίσης συμμετείχε στο εμπόριο των δουλεμπόρων.
Ως αποτέλεσμα, η εταιρεία ανέλαβε την πολιτική και ενήργησε ως πράκτορας του βρετανικού ιμπεριαλισμού στην Ινδία από τις αρχές του 1700 έως τα μέσα του 1800.
Αντιπολίτευση των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών και των Πορτογάλων
Η εταιρεία συναντήθηκε με την αντιπολίτευση των Ολλανδών στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (τώρα Ινδονησία) και των Πορτογάλων.Οι Ολλανδοί ουσιαστικά εξουδετέρωσαν μέλη μιας εταιρείας από τις Ανατολικές Ινδίες ως αποτέλεσμα της σφαγής του Αμπόουιν το 1623 (ένα περιστατικό κατά το οποίο οι ολλανδικές αρχές εκτέλεσαν εμπόρους Αγγλίας, Ιαπωνίας και Πορτογάλου), αλλά η ήττα της εταιρείας από την Πορτογαλία στην Ινδία (1612) έφερε την ολλανδική νίκη στο εμπόριο με τη μορφή μιας αποστολής από την αυτοκρατορία Mughal.
Η εταιρεία ασχολείται με το εμπόριο κομμάτι αγαθών από βαμβάκι και μετάξι, indigo, νιπτήρα και μπαχαρικά από τη Νότια Ινδία. Επέτεινε τις δραστηριότητές της στον Περσικό Κόλπο, τη Νοτιοανατολική Ασία και την Ανατολική Ασία.
Εταιρεία Sunset
Ο Κανονιστικός Νόμος (1773), που υιοθετήθηκε από το βρετανικό κοινοβούλιο για τη ρύθμιση των ινδικών εδαφών από τη Βρετανική Εταιρεία Ανατολικής Ινδίας, κυρίως στη Βεγγάλη, έγινε η πρώτη παρέμβαση της βρετανικής κυβέρνησης στις εδαφικές υποθέσεις της εταιρείας και σηματοδότησε την έναρξη της διαδικασίας απορρόφησης από το κράτος.Ο λόγος για την κανονιστική πράξη ήταν η κακή διαχείριση της εταιρείας από τα εδάφη της Μπενγκάλι. Ο νόμος του 1773, γνωστός και ως ρυθμιστικός νόμος, καθιέρωσε τον γενικό κυβερνήτη του Φορτ Γουίλιαμ στη Βεγγάλη με εποπτικές εξουσίες για τα Madras (τώρα Chennai) και Bombay (τώρα Mumbai).
Ο νόμος του Pitt για την Ινδία (1784), που ονομάστηκε από τον βρετανό πρωθυπουργό, William Pitt the Young, θέσπισε ένα διπλό σύστημα ελέγχου από τη βρετανική κυβέρνηση, η οποία κρατούσε την εταιρεία στον έλεγχο του εμπορίου και της καθημερινής διαχείρισης. τρεις διευθυντές σε άμεση επαφή με τη βρετανική κυβέρνηση · το σύστημα αυτό κράτησε μέχρι το 1858.
Η πράξη του 1813 παραβίασε το εμπορικό μονοπώλιο της εταιρείας και επέτρεψε στους ιεραποστόλους να εισέλθουν στη βρετανική Ινδία.
Η πράξη του 1833 έθεσε τέλος στο εμπόριο της εταιρείας και η πράξη του 1853 σήμανε το τέλος της παρέμβασης της εταιρείας. Η πράξη του 1858 μεταβίβασε τις περισσότερες εξουσίες της εταιρείας στο βρετανικό στέμμα.
Η Εταιρεία διαλύθηκε το 1874, αφήνοντας χρέη ύψους 1,5 εκατομμυρίων στερλινών και φόρους προς το βρετανικό δημόσιο ύψους 1 εκατομμυρίων στερλινών.
Ωστόσο, κληρονόμησε στο Βρετανικό Στέμμα πληθώρα εδαφών ανά τον κόσμο, με κυριότερη την Ινδία, το διαμάντι της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Ο στρατός της Εταιρείας ενσωματώθηκε στον Βρετανικό στρατό, μετατρέποντας το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα σε παγκόσμια υπερδύναμη (Gardner 1972).
Η Βρετανία "έκλεψε" 45 τρισ.δολάρια από την Ινδία την περίοδο της αποικιοκρατίας
Έρευνα Αμερικανού
οικονομολόγου για την φορολογία και το
εμπόριο την περίοδο 1765-1938
O θρύλος θέλει
πως κατά την περίοδο που οι Άγγλοι
κατείχαν την Ινδία, η χώρα ήταν πιο
πλούσια και το επίπεδο ζωής της μεσαίας
τάξης της ήταν συγκρίσιμο με εκείνο των
Ευρωπαίων και πως οι Ινδοί ζούσαν ζωή
χαρισάμενη καίτοι υπό κηδεμονία.εμπόριο την περίοδο 1765-1938
Όμως τα πράγματα δεν είναι μάλλον έτσι: μία νέα έκθεση του οικονομολόγου Ούτσα Πάτναϊκ, που μόλις δημοσιεύθηκε από το Columbia University Press, υπολογίζει πως η Βρετανία είχε αποστραγγίσει από την Ινδία, κατά το διάστημα από το 1765 έως το 1938 ένα ποσό που ανέρχεται σε 45 τρισ. δολάρια.
Ένα αστρονομικό ποσό, που είναι 17 φορές περισσότερο από το συνολικό ΑΕΠ της σημερινής Βρετανίας.
Πώς στάθηκε αυτό δυνατό;
Κατά τα φαινόμενα μέσω του εμπορικού συστήματος.
Πριν από την αποικιοκρατική περίοδο, η Βρετανία αγόραζε προϊόντα, όπως υφάσματα και ρύζι, από τους Ινδούς παραγωγούς και τους κατέβαλε χρήματα.
Όταν μετά το 1765, λίγο αφότου η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών πήρε τον έλεγχο της περιοχής και εγκατέστησε το μονοπώλιο στο εμπόριο από τις Ινδίες, τα πράγματα μεταβλήθηκαν.
Η Εταιρεία άρχιζε να επιβάλλει φόρους στην Ινδία και κατόπιν με τα χρήματα αυτά αγόραζε ινδικά προϊόντα για βρετανική χρήση.
Δηλ. αντί να πληρώνει από την τσέπη τους τα ινδικά προϊόντα, οι Βρετανοί έμποροι τα αποκτούσαν δωρεάν, «αγοράζοντας» από τους Ινδούς αγρότες και κλωστοϋφαντουργούς με χρήματα που μόλις τους είχαν αφαιρέσει.
Ο Πάτναϊκ έκανε διάφορους υπολογισμούς και προσεγγιστικά μέτρησε πόσα χρωστούν οι Βρετανοί στους Ινδούς (με έναν ελάχιστο επιτόκιο 5%) και ανακάλυψε πως τα ποσά αυτά ανέρχονται στα 44,6 τρισ. δολάρια.
Ένα ποσόν, που οδήγησε τον Αμερικανό οικονομολόγο στο συμπέρασμα πως «δεν αληθεύει πως η Βρετανία έφερε την ανάπτυξη στην Ινδία: είναι μάλλον η Ινδία που έφερε την ανάπτυξη στη Βρετανία».
Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών (1602 – 1799)
Η εταιρεία που μπροστά της η Apple είναι... μανάβικο
Φανταστείτε μια εταιρεία με την επιρροή της Google ή της Amazon, που απολαμβάνει παράλληλα ένα εμπορικό μονοπώλιο το οποίο της έχει παραχωρήσει το κράτος και διαθέτει έναν ισχυρό στρατό για να μπορεί να επιβάλει τη θέλησή της.Η Ολλανδική Εταιρεία (Verenigde Oost-Indische Compagnie ή VOC) ιδρύθηκε το 1602 με απόφαση του Κοινοβουλίου των Κάτω Χωρών, με σκοπό την 20ετή παραχώρηση του εμπορίου της Ασίας. Μαζί με την Βρετανική, είναι από τις πρώτες πολυεθνικές εταιρείες και η πρώτη που εξέδωσε μετοχές.
Μέχρι το 1669, η VOC ήταν η πλουσιότερη ιδιωτική εταιρεία του κόσμου με περισσότερα από 150 εμπορικά πλοία, 40 πολεμικά πλοία, 50.000 εργαζόμενους, έναν ιδιωτικό στρατό 10.000 στρατιωτών, και κέρδη 40% επί των αρχικών επενδύσεων (De Witt 2008).
Συμπερασματικά, ο 16ος και ο 17ος αιώνας ήταν η περίοδος της εμφάνισης ορισμένων από τους πιο αξιοθαύμαστους επιχειρηματικούς οργανισμούς που γνώρισε ο κόσμος.
Οι προνομιούχες εταιρείες ενσάρκωναν τις συνδυασμένες προσπάθειες που κατέβαλλαν κυβερνήσεις και έμποροι για να ιδιοποιηθούν τα πλούτη από τους Νέους Κόσμους που είχαν ανακαλύψει ο Κολόμβος, ο Μαγγελάνος και ο Βάσκο ντε Γκάμα.
Η σημασία της αναφοράς της Βρετανικής και της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών έγκειται στην εισαγωγή της καινοτόμας οργάνωσης της αγοράς.
Η ιδέα ότι οι μετοχές μπορούσαν να πωλούνται στην ελεύθερη αγορά, η επινόηση της περιορισμένης ευθύνης και η γέννηση των χρηματιστηρίων συνέβαλαν στην εγκαθίδρυση ποντοπόρου καπιταλισμού και στην άνοδο της αστικής τάξης.
Όμως το εξαιρετικά
ενδιαφέρον είναι οι παραλληλισμοί με
το
σήμερα.
σήμερα.
Η
καθαρή αξία της Ολλανδικής Εταιρείας
Ανατολικής Ινδίας ήταν
τόσο υψηλή, που θα έκανε την την Γερμανίδα Καγκελάριο, Angela
Merkel, και τον Ιάπωνα πρωθυπουργό, Shinzo Abe, να κρυφτούν.
τόσο υψηλή, που θα έκανε την την Γερμανίδα Καγκελάριο, Angela
Merkel, και τον Ιάπωνα πρωθυπουργό, Shinzo Abe, να κρυφτούν.
Η
Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικής Ινδίας
άξιζε περίπου το ίδιο
ποσό τα ΑΕΠ της σημερινής Ιαπωνίας ($ 4.8T) και της Γερμανίας
($ 3.4T) μαζί.
ποσό τα ΑΕΠ της σημερινής Ιαπωνίας ($ 4.8T) και της Γερμανίας
($ 3.4T) μαζί.
Ενώ
εκπληκτικό είναι ότι η εταιρεία άξιζε
όσο οι 20 μεγαλύτερες
εταιρείες στον κόσμο σήμερα, όπως η Apple, η Microsoft, η
Amazon, η ExxonMobil, η Berkshire Hathaway, η Tencent και η
Wells Fargo.
εταιρείες στον κόσμο σήμερα, όπως η Apple, η Microsoft, η
Amazon, η ExxonMobil, η Berkshire Hathaway, η Tencent και η
Wells Fargo.
Όλες
μαζί φτάνουν στα 7,9 τρισεκατομμύρια
δολάρια όσο δηλαδή
η Ολλανδική εταιρεία.
η Ολλανδική εταιρεία.
www.liberal.gr
www.newsbeast.gr
www.alfavita.gr
